Tijdens de Oostenrijkse Nederlanden (1713–1795) leefden de inwoners van het huidige België in een periode van relatieve rust na de woelige Spaanse tijd. Het gebied stond onder bestuur van de Oostenrijkse Habsburgers, met Brussel als administratief centrum.

De samenleving was nog grotendeels agrarisch: de meeste mensen werkten op het land, vaak als pachters of dagloners. In steden als Gent, Antwerpen en Brussel groeide echter de textiel- en metaalnijverheid, en ontstond een welvarende burgerij van handelaars en ambachtslieden. De adel bleef haar privileges behouden, maar onder keizerin Maria Theresia en haar zoon Jozef II kwamen hervormingen die het bestuur moderniseerden: efficiëntere rechtspraak, nieuwe scholen, en een begin van religieuze tolerantie.

Toch botsten deze hervormingen met de oude katholieke tradities en de macht van de Kerk. De spanningen leidden in 1789 tot de Brabantse Omwenteling, een korte opstand tegen Oostenrijk. Hoewel deze mislukte, was ze een voorbode van de onafhankelijkheidszin die later in België sterker zou worden.

Het dagelijks leven werd gekenmerkt door eenvoud, geloof en lokale verbondenheid. Kermissen, markten en kerkelijke feesten vormden het sociale hart van de dorpen, terwijl het platteland langzaam de eerste tekenen van modernisering begon te voelen.

Personen die in deze periode geboren of overleden zijn te Zoerle-Parwijs